Ինչո՞ւ են տեղի ունեցել այնպիսի իրադարձություններ, որոնք, ավելի ուշ պարզվեց, որ ծանր հետևանքներ են թողել հայկական պետականության ու հայ ազգի պատմության ընթացքի վրա: Արդյոք պետք է այդ սխալները դարձնել դրոշակ և անդադար թափահարել՝ ապացուցելու համար, որ մենք այդպիսի՝ սխալներ թույլ տվող ա՞զգ ենք, թե՞ պիտի գործնական դասեր քաղենք դրանցից, և մեկ անգամ ճաշակելով այդ սխալի հետևանքը, իմանանք, որ տվյալ կերպ վարվելու դեպքում ունենում ենք տվյալ արդյունքը:
Իսկ ի՞նչ կտա մեզ ծանոթանալը նաև այլ ազգերի պատմությանը. մի՞թե այնտեղ չկան սխալներ, դավաճանության դրսևորումներ ու պառակտություն: Սխալները չի կարելի է վերագրել ազգին՝ որպես նրա նկարագիր, սխալներից պետք է պարզապես օգտվել՝ որպես ուղեցույց հետագա ընթացքի համար:
Համադրություններ հայոց և ընդհանուր պատմության դրվագների: